Wydawca treści
Ochrona lasu
Wiedza o procesach zachodzących w przyrodzie i kontrola stanu środowiska leśnego pozwalają leśnikom na wczesną diagnozę zagrożeń, mogących wpłynąć negatywnie na stan lasu. Każdego roku podejmują oni działania mające na celu zachowanie trwałości lasu i zwiększenie jego naturalnej odporności na czynniki szkodotwórcze.
Zagrożenia dzieli się na trzy grupy:
- biotyczne (np. szkodliwe owady, grzyby patogeniczne, ssaki roślinożerne);
- abiotyczne – ekstremalne zjawiska atmosferyczne (np. silne wiatry, śnieg, ulewne deszcze, grad, wysokie i niskie temperatury, wahanie poziomu wód gruntowych);
- antropogeniczne – wywołane przez człowieka (np. pożary, zanieczyszczenia przemysłowe, zaśmiecanie lasu).
Działania w ochronie lasu określić możemy jako zespół różnorodnych czynności, których celem jest zachowanie trwałości lasu, poprzez podnoszenie jego naturalnej odporności (zabiegi profilaktyczne) oraz – w przypadkach koniecznych , gdy występuje zagrożenie dla istnienia lasu - poprzez zabiegi ochronne, niwelujące ujemne oddziaływanie konkretnego czynnika szkodliwego.
Przeczytaj więcej o ochronie lasu
Stan zdrowotny lasów Nadleśnictwa Radom należy uznać za dobry. Ogólna powierzchnia drzewostanów z uszkodzeniami wynosi 1362,42 ha, co stanowi 14% powierzchni leśnej zalesionej. Szkody występują głównie w 1 stopniu uszkodzenia, gdzie najliczniejszą grupę stanowią imisje przemysłowe oraz podtopienia. Znaczenie gospodarcze mają również uszkodzenia powodowane przez grzyby. Dotyczy to głównie jesiona (zamieranie pędów), zwłaszcza w obrębie Radom, gdzie gatunek ten występuje jako składnik drzewostanów lub jako podrost oraz drzewostanów sosnowych starszych klas wieku (lokalne występowanie korzeniowca wieloletniego).
Istotnym czynnikiem szkodotwórczym jest zwierzyna płowa powodująca swymi żerami zagrożenie dla udatności upraw, a nawet doprowadzająca do całkowitego zniszczenia niektórych odnowień gatunków liściastych (głownie dęba). Jako zabezpieczenie upraw przed zwierzyną Nadleśnictwo stosuje metody chemiczne (smarowanie sadzonek repelentami) , mechaniczne (pakułownie, palikowanie modrzewia oraz grodzenie upraw) i pośrednie (m.in.: wykładanie drzew zgryzowych w okresie zimowego i wiosennego spałowania).
Powierzchnia zinwentaryzowanych gruntów porolnych wynosi 265 ha. Obszar ten jest narażony na różnego rodzaju uszkodzenia m.in. zagrożenie przez hubę korzeniową.